Proces maker vs Product maker

Ik ben een fan van blogs. Heerlijk om te lezen wat andere creatieve mensen maken en wat hen inspireert. Het kost alleen zoveel tijd om alles te lezen en door tonnen foto’s te scrollen, dat ik bijna geen tijd over zou houden om zelf daadwerkelijk iets te maken.

Zelf haak/brei ik het liefst tijdens het kijken van een serie of film. Ik ben namelijk erg slecht in “gewoon”stilzitten. Ik vind het echt zonde van mijn tijd en ga me vervelen…

En toen waren er ineens vlogs/podcasts op YouTube. Breisters en haaksters die in een filmpje van 30-60 minuten hun WIP’s, HO’s (half finished objects) en FO’s (finished objects) latten zien, vertellen over nieuwe garens die ze ontdekt hebben, Knit-A-Long/Crochet-A-Long’s (KAL of CAL’s) die ze volgen of gestart zijn en nog meer praten over alle zin en onzin waar medeverslaafden gelukkig van worden. En terwijl je luistert en met een half oog kijkt, kun je zelf ook nog wat haken/breien. Win win zou ik zeggen!

Nu vraag je je natuurlijk af waar de titel van deze blogpost op slaat, want tot nu toe kun je daar vast nog geen chocolade van maken.

Carmen, van het blog Crafty Queens, heeft een “Vezelvlog” op YouTube. En dat is de eerste vlog die ik ben gaan volgen. Zij sprak laatst voor het eerst over “Proces maker versus Product maker”. Wat voor type haker/breier/creatieveling ben je? Gaat het je meer om het proces van het maken en is het product als uitkomst een mooi bijkomend voordeel of ben je juist een “product maker”en gaat het je met name om je eindproduct?

Het zette me wel aan het denken want bij mij is het eigenlijk niet zo zwart-wit. Mijn liefde voor handwerken is begonnen met een boekje van Christel Krukkert. Ik vond haar gehaakte diertjes zo lief. Die wilde ik zelf ook kunnen maken. Dus kocht ik het boekje en leerde ik mezelf haken aan de hand van filmpjes op YouTube.

Het einddoel was absoluut die gehaakte knuffel. Maar tijdens het leren kwam ik erachter dat ik echt net zoveel voldoening haal uit het leren van een nieuwe vaardigheid. Mijn verzameling haak- en breiboeken hier ook echt een reflectie van. Ik word getriggerd door een mooi eindproduct dat ik echt ooit eens wil gaan maken of door een nieuwe techniek die ik echt wil leren. Zo heb ik boekjes vol knuffels, maar ook naslagwerken met stekenverzamelingen, boeken over kantsjaals en sokken breien of de Fair Isle breitechniek.

Ik merk echter wel dat ik makkelijker tot een eindproduct kom als ik echt verliefd ben geworden op het patroon. Als het puur om de techniek gaat en er zit niet voldoende uitdaging/variatie meer in, dan gaat het me toch vervelen en komt het op de stapel WIP’s terecht. Hetzelfde geldt voor projecten die niet helemaal worden zoals ik voor ogen had.

Met mijn huidige WIP heb ik daar gelukkig geen last van! Mijn gehaakte pop gaat als een trein. Ze heeft al 1 complete outfit en bijna 3 paar schoenen, maar het maken van de haren op haar hoofd heb ik nog even uitgesteld. Daar ben ik dan weer een beetje bang voor…

Ik hoop morgen een blogje te posten met wat WIP foto’s!

Fijn weekend!